به نقل از «ایسنا»

پیامبر اکرم(ص) در خانه چه اخلاقی داشت؟

تاریخ انتشار: ۲۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۳۸۲۱۸

یک کارشناس مسائل دینی بر چگونگی رفتار حضرت محمد(ص) در خانه اشاره کرد و گفت: نبی مکرم اسلام(ص) در خانه برای همگان وقت‌ می‌گذاشت و در کار خانه کمک و با خدمه و اهل خانه هم‌سفره می‌شد، همچنین بر کسانی که مهمان خانه‌شان می‌شدند احترام فراوان می‌گذاشت.

حجت الاسلام احمد فتحی ـ کارشناس مسائل دینی ـ در گفت‌وگویی با ایسنا درباره‌ی  خصوصیات رفتاری پیامبر اکرم(ص) در خانه و با خانواده گفت: رفتار هر کس در خانه، با همسر و فرزندان و بستگان، نشان‌دهندهٔ شخصیت روحی و اخلاقی‌ اوست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با مطالعه سیره رفتاری رسول گرامی اسلام(ص) می‌توان ویژگی‌های جالبی از رفتار ایشان در محیط خانه یافت.

۱. تقسیم وقت
وی ادامه داد: رسول خدا(ص) در خانه، اوقات خود را به سه بخش، تقسیم می‌کرد، بخشی برای عبادت خداوند متعال؛ بخشی برای خانواده و گفتگو و انس گرفتن با آنان و تأمین نیازهای روحی و عاطفی و...؛ بخشی‌ هم برای مردم بود، چرا که برخی از مردم، مشکلاتی داشتند و در زمان حضور حضرت در منزل نیز به ایشان رجوع می‌کردند.

۲. کمک در خانه
این کارشناس مسائل دینی خاطرنشان کرد: از فضایل یک انسان خودساخته، آن است که در کارهای خانه چه در نظافت خانه و چه در امور طبخ و خوراک و چه هر کار دیگری به همسر خود کمک کند. پیامبر خدا(ص) در خانه، کفش و لباس خود را وصله می‌کرد، شیر گوسفند و شتر را می‌دوشید، همراه خادم خانه، گندم آرد می‌کرد و اگر خدمت‌کار خسته می‌شد، به او کمک می‌کرد و وسایل ضروری خود را خودش برمی‌داشت و می‌گذاشت.

۳. هم غذایی با اهل خانه
فتحی یادآور شد: اینکه کسی تنها غذا بخورد، یا حاضر نباشد افراد خانواده و خدمت‌کاران، با او بر سر یک سفره بنشینند و غذا بخورند، اخلاقی جاهلانه است و نشان از روحیه‌ی استکباری می‌دهد. اولیای خدا، متواضعانه با اهل خانه و خادمان هم‌غذا می‌شدند و بر سر یک سفره می‌نشستند. 

وی افزود: همچنین حضرت رسول(ص) انواع غذاها را می‌خورد و نسبت به نوع غذا و کیفیت طبخ آن، ایراد نمی‌گرفت و از آن‌چه خدا حلال کرده بود، همراه با خانواده و خدمت‌کاران غذا می‌خورد، آن‌هم نشسته بر زمین، چه در خانه‌ی خود و چه در مهمانی، از هر چه آنان می‌خوردند و در هر چیزی و بر هر چه آنان طعام می‌خوردند. اگر مهمان می‌آمد همراه با مهمان طعام می‌خوردند. محبوب‌ترین غذا و سفره در نزد او، آن بود که افراد بیشتری سر سفره نشسته باشند.

۴. رخت‌خواب ساده
این کارشناس مسائل مذهبی بیان کرد: ساده‌زیستی، در همه‌ی مظاهر زندگی آن حضرت آشکار بود. رخت‌خواب حضرت پوستی بود که داخل آن از لیفه و پوشال خرما پرشده بود، بالش حضرت نیز چنین بود، زیراندازش یک عبا بود، که گاهی‌هم آن را بر روی هم می‌انداخت و بر آن نشسته و یا می‌خوابید. اغلب بر حصیری می‌خوابید و زمانی که به رخت‌خواب می‌رفتند، به پهلوی راست خوابیده و دست راست خود را زیر صورت راست خود قرار می‌دادند.

۵. خواب‌ و بیداری

فتحی تاکید کرد: به فرموده‌ی امام باقر(ع‌)؛ رسول خدا(ص) هرگاه از خواب برمی‌خاست به سجده می‌رفت؛ هنگام خواب، مسواک را بالای سرخود می‌گذاشت. همین که بیدار می‌شد، شروع می‌کرد به مسواک زدن ... هر شب، سه بار مسواک می‌زد: یک بار قبل از خواب، یک بار وقتی از خواب برای نماز شب‌ بیدار می‌شد، و یک بار هم وقتی که می‌خواست برای نماز صبح، از خانه به مسجد برود و چون بیدار می‌شد می‌فرمود: «حمد خدایی را که پس از مرگم مرا زنده کرد. پروردگارم آمرزنده و شکور است».

۶. احترام به واردین
وی بیان کرد: حرمت نهادن به آنکه بر انسان وارد می‌شود، شرط ادب است و بی‌اعتنایی و برخورد متکبرانه، دور از اخلاق اولیای خدا است؛ رسول خدا(ص) به کسی که بر آن حضرت وارد می‌شد، احترام می‌گذاشت و یکی از نمودهای این احترام، آن بود که زیرانداز خود را در اختیار او می‌گذاشت و او را روی تشک خود می‌نشاند و اگر او قبول نمی‌کرد، آن حضرت آن‌قدر تأکید می‌فرمود تا بپذیرد.

به گفته این کارشناس مسائل دینی هرگاه کسی بر پیامبر اکرم(ص) وارد می‌شد و خدمت آن حضرت می‌نشست پیامبر هرگز از مجلس او برنمی‌خاست و نمی‌رفت، تا این‌که خود آن شخص بلند می‌شد و می‌رفت.

فتحی ابراز کرد: از سلمان فارسی نقل‌شده است که خدمت پیامبر اکرم(ص) رسیدم، او بر بالش و زیراندازی نشسته بود، آن را به‌طرف من کشید(تا بر آن بنشینم). آن‌گاه فرمود: «ای‌سلمان! هیچ مسلمانی بر برادر مسلمانش وارد نمی‌شود و او به‌ عنوان اکرام و احترام، زیرانداز برایش نمی‌گسترد، مگر آن‌که خداوند او را می‌بخشاید».

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: عید مبعث حسن ناهید درگذشت سی ونهمین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم عید مبعث حسن ناهید سالن اجلاس سران بعثت حسن ناهید درگذشت سی ونهمین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم کارشناس مسائل دینی پیامبر اکرم ص آن حضرت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۳۸۲۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی از وجوه مهم سلامت

به گزارش خبرگزاری مهر، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت آورده است: یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که می‌توان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینه سازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون نمود. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمی‌ماند بلکه حیطه‌های پر اهمیت دیگری را نیز در بر می‌گیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» درخور توجه فزون‌تری هستند (نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند).

چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزی بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین می‌توان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بی هیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفته ساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق می‌شود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» (نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جز آن) را فرو نگذارد و برای بیشینه سازی آنها پیوسته بکوشد. سر انجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیب‌های مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.

ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را می‌توان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تأثیر می‌گذارند. اما، تردیدی نمی‌توان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجسته‌تر است. چون همانگونه که می‌دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل می‌گیرد، «شخصیت» فرا می بالد، «منش» نضج می‌یابد، «نگرش به خویشتن» پایه‌ریزی می‌شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیده‌ها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده می‌شود.

حال این پرسش در برابر ما عرض اندام می‌کند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فرو شدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش می‌توان انبوهی شاخص و ملاک را برای «خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص‌های زیر اهمیت بیشتری دارند:

۱. سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره‌ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری می‌رساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف می‌کند.

۲. پیروی از الگوی گفت و گوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانواده‌ای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده می‌شود. چه، اینگونه خانواده‌ها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه به کار می‌گیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان می‌شوند.

۳. افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانواده‌ها پیوسته دانایی خود را افزایش می‌دهند و اندیشه خود را زیبا و غنی می‌سازند. آنان همچنین می‌کوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود به کار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیبایی‌های بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.

۴. فضیلت مند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده می‌شود. به همین سبب اینگونه خانواده‌ها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.

۴. برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختی‌ها و رنج‌های ناگزیر زندگی حفاظت می‌کند (یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن).

خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.

کد خبر 6090072